Kirazlı Yaz

Sene 91. Yaz tatilinde Ankara Ayaş'tayız. Annem, müteveffa babam ve ben. Henüz kardeşim yok. Teyzemlerin kiraz ağacı var, devasa. Dallar kırılacak neredeyse bolluktan. Bereketli yıllar. Oturmuş ağacın gölgesine, kafama değen dallardan kiraz yiyorum. Mahallenin çocukları geliyor, yemek istiyorlar nefis kirazlardan. Aç gözlüyüm, meydan okuyorum çocuklara: "Hepsi benim" diyorum, "hepsi benim!..." Dayak yiyorum. Kiraz gibi açılıyor kaşım. 

Keşke dedim az önce, keşke otursam yine kiraz ağacının gölgesine, paylaşsam çocuklarla kirazları -hem dayak da yemezdim üstelik- ama boş bir hayaldir biliyorum, geri gelmeyecek o kirazlı yaz... Ben büyüdüm ve hayatın tüm meydan okumaları karşısında ezildim.